Bu Son Olsun...


Yazanlardan okuduklarımdan çok 
gördüğüm vahşeti baz alarak yazıyorum bu satırları...

Bundan öncekilerde blogumu bu işe karıştırmamaya özen göstermiştim. İnsanların acı haber okumadığı bı yer olabilir, en azından bır de burda demesınler dıye erteledıgım yazımı sımdı her bırı ıcın yazıyorum...
Ankara... 
ve şimdi de istanbul...
geçiştirilen ihbarlar ve umursanmayan bir halk..
Tüm bombalarda birileri uyarmış aslında görebildiyseniz ne mutlu... 
İlk ankara patlamasında Twitter Fenomenlerinden biri neredeyse saatıne kadar vermiş patlamanın...
ikincisi'ni de uyaran vardır heralde benim haberim olmadı..
Sonuncusunda bir öğrenci yurdu öğrencilerine mesaj atarak uyarmış yer ve konum olarak gitmeyiniz bombalı saldırı olacak ancak saat bilgimiz yoktur diyerek...
Bu seferki istanbul Patlamasında valiliğe bilgi gitmiş yalanlanmış ve bir saat içinde patlamış İstanbul...

İnsanlar artık evlerinde sadece güvende olduklarını düşünüyorlar.. Eskiden kapkaç vardı ondan tedirginlerdi sadece ölme korkusu yoktu mal korkusu vardı... 
sonra tecavuz ve tacizler başladı bunlardan korkar olduk.. Üstelik sadece Kadınlar değil bu vahşette yine hepimize.
şimdi Patlama... Can korkusu işte..
Ölsek bile en azınan ecelimle, Tek parça halinde der olduk...
insanlar Ölümden çok parçalanmaktan korkar oldu.. 

Böyle gece eve geç geleceğim zaman Ailem meydandan gel, güvenparktan dolan git, kalabalıktan yürü, tenha yollara girme, çantana sahip çık falan derlerdi. Şimdi tek söylenebilecek...

"Kalabalığa girme. İşin yoksa dışarı çıkma..."

Ülkecek ne kadar ağır yaralı olduğumuzu kabullenemediğimiz gibi saracak merhemde bulamıyoruz. Ne yazıktır ki yüreğimiz parçalandıkça biz daha yıkılmadık demeye çalışıyoruz. Aslında içimiz yana yana dik durmak ne kadarda zormuş..

Orda Ölenler de bir ana baba evladı, bir vatan kuzusu...
Ölenler de bizim canımız... Bir sabah selam verdiğimiz, O sabah Tüm öğrencilerin Allah yardımcısı olsun diyerek dua ettiklerimiz..  aynı sokaktan geçerken gözgöze geldiklerimiz... 
Onlarda biziz. 
Bugün Sağ kaldık diyerek yarınımızın garantisini verebilen yok ne yazık kı..
Ölümsüzlüğü bulsunlar demiyorum ama Patlamamanın yolunu bulsunlar artık... 

Şimdi Dönüp Başımız saolsun diyeceğim.. 
Sabirlar dileyeceğim.. 
ve son olmasını temenni edeceğim...

Peki inanan? 
Kabullenen ? 
Ben kabullenemiyorum varsa kabul edebilen buyursun. .. Bu ateş Türkiyemin kalbine düştükçe Ben kabul edemiyorum....

Ve eğer hala Şans eseri yaşayabiliyorsan, Nefes aldığını yaşamaktan sayıyorsan Kendine Dikkat et... 

Bal'ın Kokusu.

CONVERSATION

8 yorum var:

  1. Halimiz içler acısı, hep dediğim, hep yazdığım şeyi tekrarlayacağım, kendi ordusuna düşmanlık etmemin ve komşu ülkemiz Suriye'ye düşmanlık etmenin, yıllarca pkk yı palazlandırmanın, laikleri sindirmenin sonucunu yaşıyoruz. İşte buyursunlar laikler olmayınca ne oluyormuş görsünler. 14 yıldır DİNCİ, laiklik karşıtı, Atatürk karşıtı insanlar ülkeyi yönetiyor. Şimdi kabahati kime bulacaklar? Ülkenin içine ettiler...:(((

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. yorum bıle yapacak bı kelıme bulamıyorum. Hergun yataktan acaba bı yer patlamıs mı dıye kalkıyorum mılletce paronayak olduk...

      Sil
  2. İnsan ne kadarda sabretse kayıtsız kalmak mümkün değil.İnşallah son olur.Birlikte daha aydınlık yarınlara uyanırız.

    YanıtlaSil
  3. Söyleyecek cok sey var ama hicbiri etkili degil artik

    YanıtlaSil
  4. Aslında kelimeler birleşince o kadar çok şey var ki kafamızda biriktirip de söyleyemediğimiz ve artık söylemekten bıktığımız. Daha huzurlu günlere diyebiliyorum sadece.

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. amın ınsallah.. Ne yazık kı herkes tum cumlelerın devamını anlayabılıyo ve o kısım hıc mutlu edıcı olmuyo ..

      Sil

Bana sorularınızı ve görüşlerinizi buradan kolaylıkla iletebilirsiniz. :)
yorumlarınızın benim için Önemli olduğunu unutmayın :)

Yukarı
Cık